موسیقی کلاسیکِ ایرانی، پیوندی ناگسستنی با ادبیات فاخر پارسی دارد. بیشترِ آثاری که تاکنون به جا مانده به یاریِ اشعار بزرگان این عرصه در خاطر مانده و سینه به سینه به ما رسیده است. با وجود این، آهنگ های بی کلامی که در این سبک موسیقی خلق شده اند، شیرینی و غنایی دیگر دارند. آلبوم “دونوازی (هایون، سه گاه)” اثر ستاره ی بی همتای موسیقی کلاسیکِ ایرانی استاد پرویز مشکاتیان است که خود در سنتورنوازی یگانه است و همراهانش اساتید ناصر فرهنگ فر و جمشید محبی، همپای او بی نظیر تنبک می نوازند و آهنگ هایی چنین خیال انگیز از این اشتراک و همکاری زاده می شود. چهارمضراب های این آلبوم ” چهارمضراب مخالف، چهارمضراب پگاه، چهار مضراب همایون، چهارمضراب همایون” ستودنی و فراموش ناشدنی هستند.