خانه › آوانگار › کلاسیک ایران › آلبوم
“نوا – مُرکَب‌خوانی” با طلوعی دل انگیز آغاز می‌شود، آتش عشق را به جان می‌زند آنگاه با صدای استاد شجریان و نوای نی که اِعجابی نهفته دارد همراه می شود؛ جان و جهان در نبودِ هنر ظریف اساتید موسیقیِ کهنِ ایرانی، گویی شمعی بود بی پروانه.
الهی آتش عشقم به جان زن / شرر زان شعله ام بر استخوان زن
چو شمعم برفروز از آتش عشق / بر آن آتش دلم، پروانه سان زن
استاد بی بدیل این سبک موسیقی – پرویز مشکاتیان – به یاری گروه عارف این اثر خاطره انگیز را آفریده است. اشعار نیز از سروده‌های بزرگان ادب پارسی، افصح المتکلمین سعدی، مولانا جلال الدین و بابا طاهر همدانی می‌باشند.
- سرپرست گروه: پرویز مشکاتیان
- آهنگساز: پرویز مشکاتیان، ابوالحسن صبا، سعید هرمزی
- خواننده: محمدرضا شجریان
- ترانه سرایان: سعدی، مولانا، باباطاهر
- نوازندگان (گروه عارف):
پرویز مشکاتیان (سنتور)
محمد فیروزی (بربت)
جمشید عندلیبی (نی)
اردشیر کامکار (کمانچه، قیچک)
ارژنگ کامکار (تنبک)
بیژن کامکار (دف)
منصور سینکی (تار، بم تار)
محمد موسوی (نی- همنواز آواز)
(روی جلد cd )
- قطعه ی طلوع
- آواز و نی (درآمد نوا، گردانیه، نغمه)
- ادامه ی آواز و نی (گَوِشت، فرود، بیات راجع، عشاق، قرچه، رضوی)
- قطعه ی نهفت
- ادامه ی آواز و نی (نهفت، عشاق، رهاب، فرود با تحریر بسته‌نگار، گردانيه)
- ادامه ی آواز و نی (بیات ترک، گشایش، فرود به نوا، رهاب)
- ادامه ی آواز و نی (سه‌گاه، مویه، فرود به نوا)
- تصنیف “جان جهان”
(روی جلد کاست قدیمی)
- روی الف: طلوع (پرویز مشکاتیان) – نهفت (استاد ابوالحسن صبا، استاد سعید هرمزی – پرویز مشکاتیان)
- روی ب: تصنیف جان جهان (پرویز مشکاتیان – شعر مولانا)
- مرکب‌خوانی شاید قله هنر آواز ایران باشد؛ اینکه خواننده از یک لحن شروع و در لحن‌ها و دستگاه‌های دیگر سیر می‌کند و دوباره به همان دستگاه اول بازمی‌گردد. شجریان خداوندگار مرکب‌خوانی است. ساختار موسیقی دستگاهی ایران شبیه گیاهی است با دوازده شاخه و تمام این شاخه‌ها یا لحن‌ها می‌توانند به هم مرتبط باشند. زمانی علی جهاندار، شاگرد و دوست شجریان، در یک سخنرانی می‌گفت: شجریان تمام کوچه پسکوچه های موسیقی ایرانی را می‌شناسد و می‌داند از کجا شروع کند، به کجا برود و دوباره به همان جای اول برگردد… گرچه مرکب‌خوانی‌های او در آلبوم‌های رسمی نیز قابل اعتناست، ولی اوج این هنر را در آوازهای خصوصی او می‌توان شنید؛ آوازهایی با نی محمد موسوی، ویولن حبیب‌الله بدیعی و چند اجرا با تار فرهنگ شریف؛ آنجا که مثلا در میانه اجرای بیات ترک، پرده می‌گرداند و دشتی می‌شنویم. یا اجرای دیگری که باز با محمد موسوی نوا می‌خوانند (نه آن آلبوم «نوا، مرکب‌خوانی») و مدام شجریان از نوا به ابوعطا و شوشتری سر می‌زند و دوباره به نوا برمی‌گردد؛ طوری که انتهای کار موسوی به شوخی می‌گوید: «من پرده را گم کردم آقای شجریان». از آن حیرت‌انگیز‌تر اینکه خود آوازهای آلبوم مرکب‌خوانی به شکل خصوصی و بداهه ضبط شده است و اگر ایرج بسطامی ناخواسته این نوار را به کسی نمی‌داد، شاید شجریان به این فکر نمی‌افتاد که از پرویز مشکاتیان بخواهد قطعاتی آماده کند تا پیش از پخش‌شدن بیشتر نوار، آن را به شکل آلبوم رسمی بیرون دهند. (همشهری آنلاین)
- آلبوم کنسرت نوا که به سال 1356 در جشن هنر شیراز به اجرا درآمده، اثری متفاوت است. اطلاعات آلبوم از روی جلد کاست: روی الف: قطعه نستاری (مقدمه ردیف نوا) – ساز و آواز نوا (غزل حافظ) / روی ب: رنگ نوا (ردیف نوا) – ساز و آواز نوا (غزل حافظ) – چهره به چهره (تصنیف قدیمی) – نیازمند پژوهش…
- تشابه طرح جلد آلبوم و عکس هایی از مسجد جامع نطنز
- منابع: جلد کاست – جلد cd – همشهری آنلاین
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .
