کانون چاووش

• اعضاء اصلی کانون:
  محمدرضا لطفی (بنیانگذار کانون)
  سعید فرج‌پور
  قشنگ کامکار

• اعضاء گروه شیدا:
  محمدرضا لطفی(سرپرست)
  عبدالنقی افشارنیا
  پشنگ کامکار
  زیدالله طلوعی
  بیژن کامکار
  هادی منتظری
  مجید درخشانی
  محمد جمال سماواتی
  ارژنگ کامکار

• اعضاء گروه عارف:
  پرویز مشکاتیان(سرپرست)
  حسین علیزاده
  جمشید عندلیبی
  محمد فیروزی
  ناصر فرهنگ‌فر
  فرخ مظهری
  اردشیر کامکار

• 1357 – چاووش 1 – محمدرضالطفی – آواز بیات ترک (بازسازی: “به یاد عارف”)
• 1357 – چاووش 2 – محمدرضا لطفی (شامل: شب‌نورد و آزادی)
• 1357 – چاووش 3 – محمدرضا لطفی،حسین علیزاده(قطعات انقلابی، سیاسی)
• 1358 – چاووش 4 – محمدرضا لطفی، پرویزمشکاتیان (مرا عاشق و سرودهای انقلابی)
• 1358 – چاووش 5 – محمدرضا لطفی (موسم گل، باز آمدم، عاشقی محنت…)
• 1358 – چاووش 6 – محمدرضا لطفی، پرویزمشکاتیان (شامل: ایران ای سرای امید (بازسازی: سپیده))
• 1358 – چاووش 7 – محمدرضا لطفی، پرویزمشکاتیان، هوشنگ کامکار، حسین علیزاده (شامل: سرودهای انقلابی، همراه شو عزیز و…)
• 1358 – چاووش 9 (جان جان) – محمدرضا لطفی، ابوالحسن صبا (کنسرت سه‌گاه در جشن هنر طوس (1355))
• 1360 – چاووش 11 – تکنوازی سنتور مجید کیانی (بی‌کلام)
• 1360 – چاووش 12 – دونوازی سنتور و تنبک توسط پرویز مشکاتیان و ناصر فرهنگ‌فر (بی‌کلام)
• 1360 – چاووش 8 – محمدرضا لطفی (شامل: تصنیف‌های برگرفته از شرایط انقلابی، کاروان شهید…)
• 1363 – چاووش 10 (به یاد طاهرزاده) – محمدرضا لطفی – سه‌گاه (بازسازی 1385 “به یاد طاهرزاده”)

توضیح: برخی از آثار کانون چاووش امروزه تصحیح شده‌ و با تغییر نام توسط مؤسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا زیر نظر استاد محمدرضا لطفی بازنشر شده‌اند.

کنسرت ها (در حال پژوهش):

• پیش از انقلاب …
• جشن هنر شیراز …
• پس از انقلاب: در فاصله تشکیل کانون چاووش و تولد آلبوم های چاووش 3 و 4 بود که انقلاب اسلامی پیروز شد. کانون چاووش در این زمان تنها گروه موسیقیِ ایرانی بود که در فضای به وجود آمده از پیروزی انقلاب فعالیت مستمر داشت. گروه با توجه به حضور برخی از اعضای آن در پست های انقلابی فرصتی یافت که نخستین کنسرت بعد از انقلاب را برگزار کند.

• هوشنگ ابتهاج درباره‌ چگونگی تشکیل کانون «چاووش» گفته است: “روز بعد از ۱۷ شهریور ۵۷ (جمعه سیاه) که از رادیو استعفا کردیم، (منظور او و دیگر اعضای گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی است) «چاووش» را درست کردیم. می‌خواستیم به موسیقی ایران که مدتی بود طرف بی‌اعتنایی قرار گرفته بود، جان تازه‌ای بدهیم. چاووش شد پرچمدار موسیقی ایران.” …اعضاء دو گروه عارف و شیدا که زیر نظر کانون «چاووش» فعالیت می‌کردند در سال‌های پیش از انقلاب فعالیت‌های زیرزمینی نیز داشتند و تا 22 بهمن‌ماه سال 1357 با این شیوه به تولید آثار می‌پرداختند. سه سرود «شب‌نورد» یا برادر نوجوونه با صدای محمدرضا شجریان (در آلبوم چاووش ۲)، «آزادی» یا آن زمان که بنهادم با صدای شهرام ناظری، (در آلبوم چاووش۲) و «سپیده» یا «ایران ای سرای امید» با صدای محمدرضا شجریان، (در آلبوم چاووش ۶) آثار مطرحی بودند که به صورت زیرزمینی تولید شدند. به جز شهرام ناظری و محمدرضا شجریان، صدیق تعریف و بیژن کامکار دیگر هنرمندانی بودند که به عنوان خواننده با «چاووش» همکاری کردند. (ایلنا)
• استاد مجید درخشانی درباره ی تکثیر و فروش این کاست در روزهای بعد از پیروزی انقلاب می گوید: “…تازه انقلاب شده بود و امکان ارتباطی نداشتیم. نه رادیو بود و نه نوارفروشی باز بود. تصمیم گرفتیم در زیرزمین خانه ی آقای لطفی چاپ و تکثیر کنیم. تمام بچه ها دک‌ها کاستی را که در خانه داشتند آوردند و به هم وصل کردیم. سی تا دک می‌شد. یک نوار مادر پخش می‌شد و در یک ساعت همه ی اینها تکثیر می شدند. بعد جلد می خورد و چاپ روی آن می چسباندیم و می گذاشتیم توی کارتن. صبح خودمان می بردیم در جاهای مختلف تهران می فروختیم… وقتی کارتن خالی می شد به زیرزمین خانه ی آقای لطفی برمی‌گشتیم و یکی از دوستان آن را پر میکرد. کشیک داشتیم. همیشه دو نفر آنجا بودند و نوارها را تکثیر میکردند. به این طریق سرودها به دست مردم رسید و استقبال خوبی هم شد. کارتن هایی که می بردیم دویست تایی بود. ده-دوازده نفر بودیم. دوستانی هم برای کمک می آمدند تا آنها را بفروشیم. گاهی نیمه روز این کاست ها تمام می شد…مردم مدام می آمدند و آنها را می خریدند. به خصوص زمانی که با دستگاه ضبط صوت اینها را پخش می کردیم.” (مستند: چاووش از درآمد تا فرود)
• استاد مجید درخشانی، درباره ی اطلاق لفظ سرود به این آثار، از قدمت سرود در ایران حرف میزند و اینکه “ای ایران” روح اله خالقی نیز در قالب سرود بوده است: “پیش از این هم بود و به قطعات و تصانیفی سرود گفته میشد که ته مایه های سیاسی اجتماعی را ریتم هیجانی داشتند. اکثر سرودهای دوره ی انقلاب این خصلت را داشت. البته تلفیق سرود با ارکستر ایرانی در همین سال های 56 – 57 صورت گرفت” در آن زمان با توجه به عدم تسلط گروه های دیگر به موسیقیِ ایرانی، بیشتر سرودها کپی آثار آمریکای لاتین و فلسطین بود. در همان دوره گروه های سیاسی چپ سرودهایی را در وزن همین آثار و بدون اجرای آهنگ زمزمه می کردند. اما آنچه در کانون چاووش شکل گرفت تلفیق ارکستر ایرانی و سرود بود که برای اولین بار توسط حسین علیزاده و محمدرضا لطفی باب شد… (مجله فرهنگ و هنر)
• منابع: ویستا – بی‌بی‌سی – روزنامه اعتماد –مجله فرهنگ و هنر – فیلم مستند: چاووش از درآمد تا فرود