سمفونی ایران

شخصیت اول فیلم، استاد فریدون شهبازیان آهنگساز مطرح ایرانی در سفری به نواحی مختلف ایران و ملاقات با آوازخوان و نوازند‌ی هر منطقه، بخشی از تاریخ موسیقی ایران را روایت می‌کند. دقایقی قطعات و مقام‌هایی را شنونده و ناظر هستیم که شاید نشنیده باشیم، اما آواها و نغمه هایی کهن هستند که نسل به نسل پیش آمده و بیم آن می رود فراموش شوند. سفری که شهبازیان به عنوان یک علاقه‌مند موسیقی مقامی آغاز می‌کند و تماشاگر را با خود همراه می‌کند، در عین حال که در ساحت موسیقی است، به وسعت ایران است. از خراسان تا کرمانشاه، از لرستان تا بوشهر ادامه دارد و در هر منزل که استاد شهبازیان با کوله‌ای بر پشت و در قالب مسافر با نوازنده و آوازخوانی هم کلام می‌شود، می‌توان عطر موسیقی ایرانی را استشمام کرد. «سمفونی ایران» تنها درباره موسیقی نیست. قاب‌ها نشان دهنده زیبایی‌های طبیعت بکر ایران است. نوازنده‌ی اهل لرستان در دل دشت می نوازد و نوازنده اهل کرمانشاه در روستا. هنرمند در پهنه سرزمینی معنا می‌یابد که باشکوه و تاریخی است. طبیعتی کمتر دیده شده، طبیعتی که مثل موسیقی مقامی در حال فراموش شدن است. تماشای «سمفونی ایران» زنده کننده حس و حسرت است. این احساس جاری در فیلم را صدای مسعود رایگان گوینده گفتار متن به خوبی، بازتاب داده و به یکی از امتیازهای فیلم تبدیل شده است.