محمود فرهمند

پدربزرگش ازتعزیه خوانان قدیمی بود و پدرش هم صدای خوب داشت. بعد از طی دوره ابتدایی به هنرستان موسیقی رفت. ورود وی به  هنرستان موسیقی با نخستین سال ریاست استاد حسین دهلوی بر هنرستان همزمان شد. آموختن تار را نزد استادان هوشنگ ظریف، صالحی و علی‌اکبرخان شهنازی فراگرفت. پس از طی این دوره وی وارد دانشکده موسیقی شد و در آنجا ضمن بهره بردن از محضر دکتر داریوش صفوت، از آموزش های نورعلی خان برومند هم بهره برد. وی از سال 1357 ساخت ساز تار را آغاز کرد و سپس به شکل حرفه‌ای از سال 59 این کار را پیشه خود ساخت.

داستان سازسازی (از زبان خود استاد):

سرانجام به هنرستان موسیقی ملی وارد شدم… با آزمون ورودی که گرفتند براین نظر بودند که من ساز تار را انتخاب کنم. استاد دهلوی از انباردارهنرستان درخواست کردند ما را به انبار ببرند و درآنجا برای نخستین بار با تار آشنا شدم و دلبسته این ساز. اولین استاد من هوشنگ ظریف بودند. روزهای دوشنبه با حضوراستاد صنعتی از شاگردان استاد قنبری‌مهر با ساختار فیزیکی ساز چون خرک‌گذاری و پوسته ساز آشنا شدیم و آموزش دیدیم آن زمان دائم در اندیشه ساخت یک ساز بودم. تا آنکه انقلاب شد ومن به‌عنوان مسئول بخش موسیقی کودک کرمانشاه انتخاب شدم. آن زمان دوران اعتصابات بود و در یکی از همان روزها استاد داریوش طلایی به همراه یکی از دوستان به کرمانشاه آمدند و برای گردش به شهر پاوه رفتیم. کنده درختی درآنجا بود که آن را خریداری کردم و الگوی ساز تار را روی آن چوب طراحی کردم و آرام آرام توانستم ساز تار را بسازم و بعد آن تعدادی سیم روی آن قرار دادم که اتفاقاً صدای خوبی هم داشت. یک روز با همین ساز به کانون چاووش رفتم، استادان علیزاده، مشکاتیان، لطفی و شکارچی هم حضور داشتند؛ وقتی شروع به نوازندگی کردم آقای لطفی از اینکه توانستم یک تار بسازم متعجب شدند و من را تشویق کردند این کار را ادامه بدهم. البته به مروز زمان دو ساز تار دیگر هم در کرمانشاه ساختم. بعد از یک سال آقای لطفی با من تماس گرفتند و گفتند هیچ آموزشگاه حرفه ای برای ساخت ساز وجود ندارد و کسی بخوبی به رمزو رموز ساختن ساز تار وارد نیست بنابراین پیشنهاد دادند کارگاه ساز‌سازی درکانون چاووش را راه‌اندازی کنیم که درآخر به سرانجام رسید: “کارگاه سازسازی چاووش”