همنوا با بم
- کلاسیک ایرانی (نوا، کردبیات، راستپنجگاه)
- اثری از حسین علیزاده، کیهان کلهر
- مکان اجرا: تالار وزارت کشور
- ناشر: دل آواز 1382
پس از زلزلهی سنگین پنجم دی 1382 در بم، استاد شجریان اعلام کردند که به نفع مردم خواهند خواند. کنسرت بم، به مدت سه شب پی در پی 24، 25، 26 در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار شد. پیش از اجرا، صدای استاد بر متنی که برای بازماندگان آماده کرده بودند، پخش شد. بخشی از این گفتار چنین بود: “…آنها که فرصت يگانه زندگی را باختند، قربانی غفلت همه ما شدند، هم از اين روست که بايد يادشان را زنده نگه داريم تا ديگر بار جامعه ما شاهد قربانيانی چنين بیشمار و گسترده نباشد. اکنون بايد توان زاری خود را به نيروی زندگی بدل کنيم و اميد را برای آنان که مانده اند، ارمغان آوريم. کودکانی که وجودشان سرچشمه شادی و سبکباری زندگی است، فردايی روشن را چشم در چشم ما دوختهاند. ايرانِ آينده را کودکانِ امروز میسازند. دوستشان بداريم.» اين متن با جمله « خاک پای ملت ايران محمد رضا شجريان » به پايان میرسيد.
- آهنگساز: حسین علیزاده، کیهان کلهر
- خوانندگان: محمدرضا شجریان، همایون شجریان
- نوازندگان:
حسین علیزاده (تار)
کیهان کلهر (کمانچه)
همایون شجریان (تنبک) - طراح گرافیک: مژگان شجریان
فهرست آهنگها:
- پشت صحنه:
1. تصنیف امان از این دل
2. تمرین گروهی
- بخش اول (نوا و کرد بیات)
1. ساز و آواز (غزل مولانا)
2. قطعات ضربی و تصانیف
3. آواز (غزل سایه)
4. تصنیف دل دیوانه (شعر از باباطاهر)
5. هم آوازی مثنوی (شعر از عطار)
6. تصنیف بی همگان (غزل مولانا)
7. مصاحبه با تماشاگران - بخش دوم (راست پنجگاه)
1. مقدمه
2. ساز و آواز
3. ضربی نغمه
4. تصنیف سمن بویان
5. قطعه ی نیریز و آواز، چهارمضراب دشتی
6. تصنیف فریاد
7. هم آوازی
8. تصنیف بوسههای باران
9. تصنیف مرغ سحر
10. مصاحبه مطبوعاتی
- استاد محمدرضا شجریان از حاضران اجازه خواست تا هدف ديگرش را در غالب كنايه بيان كند بنابراين افزود: “گاه به استعاره و در لفافه از آن سخن گفتهام؛ ولي امروز ميخواهم صريحتر حرف بزنم، دستاوردهاي هنر ايراني و الا و در خور ستايش است و بخشهايي از آن نه تنها ميراث ايراني بلكه ميراث جهاني است؛ انديشمنداني چون حافظ، مولانا، فردوسي نه تنها به ايران كه به جهان تعلق دارند، من شيفتهي اين فرهنگم. هركس با اين فرهنگ آشنايي داشته باشد دل به آن ميسپارد. با اينحال بايد بگويم ما ايرانيان صفاتي هم داريم كه پسنديده نيست. يكي از مهمترين آنها فراموش است. ما ملتي فراموش كاريم، خيليزود فراموش ميكنيم. روزي كه زلزله مهيب بم رخ داد همه خود را مصيبتزده دانستند. بم بخشي از تن ما بود كه زخم برداشت. همهي ما درد اين زخم را بر روان خود احساس ميكرديم؛ به بازماندگان قولهاي زيادي داديم و از اينكه در كنار شما بم را دوباره ميسازيم گفتيم؛ اما رفتهرفته درد زمان بر دل ما نشست و در مسايل روزمره خود گرفتار شديم؛ فراموش كرديم… ” (ایسنا)
- منابع: خبرگزاری ایسنا – بی بی سی فارسی
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .