خانه › آوانگار › کلاسیک ایران › آلبوم
چاووش 10 (به یاد طاهرزاده)
- دستگاه سه گاه
- به یاد استاد طاهر زاده (استاد ردیف آوازی مکتب اصفهان)
- ناشر: کانون چاووش 1363 (ضبط و نشر اول توسط: ساز نوروز)
- نشر دوم: 1368 ؟
- نشر سوم: آوای شیدا 1372
- مجموعه چاووش
- در هیچکدام از درگاه های معتبر موجود نیست!
در جلد کاست آلبوم “چاووش 10″ چنین آمده است: ” در این برنامه، آواز سه گاه خواننده بزرگِ دوره های اخیر ایران، مرحوم سید حسین طاهرزاده، به اهتمام محمدرضا لطفی بازسازی شده و خواننده ی جوان (صدیق) تعریف به همراهی گروه شیدا و عارف آن را اجرا می کنند. اجرای مو به موی آواز طاهرزاده برای شنوندگان باتجربه و کارآزموده هم کار دشوار و سنگینی است تا چه رسد به خواننده ی جوانی که هنوز در آغاز راه است… وی ردیف آواز را نزد ردیف دان ارجمند نصرالله ناصح پور فراگرفته و امروزه یکی از شاگران بسیار خوب اوست… این برنامه اولین کار این خواننده ی جوان است که به دوستداران موسیقی تقدیم می شود.”
در جلد cd این آلبوم که با نام “به یاد طاهرزاده” بعدتر توسط موسسه “آوای شیدا” بازسازی و نشر دوباره پیدا کرد، مفصل نوشته شده است که آوای شیدا با وجود خلق و نوآوری همواره حفظ آثار گذشتگان را در اهداف و برنامه کاری خود داشته است و از سال 1363 نیز دوباره بازسازی موسیقی دوران قاجار، ردیف آوازی طاهرزاده، احیای آثار درویش، رکن الدین مختاری و صبا را به شکل جدی آغاز کرده است.
- بازسازی: محمدرضا لطفی
- خواننده: صدیق تعریف
- ترانه سرایان: حافظ، حاجب ؟ (نیازمند دسترسی به نسخه اصلی)
- نوازندگان (گروه شیدا و عارف):
مینو افتاده (سنتور)
علی اکبر شکارچی (کمانچه)
هادی منتظری (کمانچه)
سعید فرج پور (کمانچه)
زیدالله طلوعی (تار)
فرخ مظهری (تار)
مجید درخشانی (تار)
حمید متبسم (تار)
ارشد طهماسبی (تار)
محمدرضا لطفی (تار)
جمال سماواتی (تار، تارباس)
محمد فیروزی (عود)
بیژن کامکار (رباب)
ارژنگ کامکار (تنبک)
جمشید عندلیبی (نی)
تکنوازان: استاد محمدرضا لطفی، جمشید عندلیبی، ارژنگ کامکار
{از روی جلد کاست}
- پیش درآمد: درویش خان
- ضربی: مختاری
- تصنیف: درویش خان
- رنگ: درویش خان
- غزل: حافظ
- شعر تصنیف: حاجب (صبح دم ز مشرق طلوعی در جهان کن…)
{نیازمند دسترسی به نسخه اصلی}
- اولین بار استاد لطفی را در اوایل دهه ۵۰ در سنندج دیدم. آن موقع ایشان را از نزدیک نمی‌شناختم اما شنیده بودم که قرار است با کامکارها فامیل شود. فکر نمی‌کردم که سال‌ها بعد اولین کار رسمی و جدی‌ام با این مرد بزرگ شروع شود. بعدها در دانشگاه با ایشان آشنایی بیشتری پیدا کردم اگر اشتباه نکرده باشم و حافظه یاری کند به نظرم استاد آنجا تار و سه تار تدریس می‌کردند. از آنجایی که عاشق موسیقی بودم، خیلی از بچه‌های دانشکده فکر می‌کردند که من اساسا دانشجوی رشته موسیقی هستم… در سال ۱۳۶۳ لطفی مرا برای همکاری دعوت کرد و «دستم بگرفت و پابه پا برد» و آن کار سنگین و سترگ به یاد طاهرزاده را با دقت و صبوری و عشق به من آموخت. لازم به توضیح است استاد طاهرزاده این آواز را در دهه ششم زندگی‌اش خوانده بود… (روزنامه شرق- مگیران)
- آلبوم شماره ده چاووش به وضوح از آرمان چاووش فاصله گرفت لطفی با استفاده از دو گروه شیدا و عارف چهار سال بعد در سال 63 با خواننده ای جوان شیوه آوازی خوانی مکتب اصفهان (سید حسین طاهر زاده) را بازسازی کرد. صدیق تعریف در آن دوره از شاگردان نصرالله ناصح پور (خواننده آلبوم های سرودهای آذربایجان و بیاد درویش خان) بود و نزد لطفی آموزش می دید. لطفی در بروشور نوار نوشت: «اجرای مو به موی آواز طاهر زاده برای خوانندگان با تجربه و کار آزموده هم کار دشوار و سنگینی است، چه رسد به خواننده جوانی که هنوز در آغاز راه است.» اگرچه آلبوم با یک فاصله چهار ساله از شماره قبل به بازار آمد اما محتوای دستگاه اجرا شده (سه گاه) و پیش درآمد آغازین هر دو نوار مشابه بود. (فرادید)
- منابع: جلد کاست ها و cd – مگیران – فرادید
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .
