- موسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا
- بازگشایی و نظارت: استاد محمدرضا لطفی
- تأسیس رسمی در ایران 1385
آوای شیدا
استاد محمدرضا لطفی در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. اعضای این گروه عبارت بودند از:محمدرضا لطفی ،عبدالنقی افشارنیا، پشنگ کامکار، زیدالله طلوعی، بیژن کامکار، هادی منتظری، مجید درخشانی، جمال سماواتی، ارژنگ کامکار . از سال 1362 سختگیری‌های شدیدی نسبت به هنرمندان موسیقی اعمال می‌شد، که بسیاری از آنها مجبور به اقامت در نقاط دیگر جهان شدند. استاد لطفی نهایتاً در سال ۱۳۶۵ در آمریکا اقامت گزید. او در طولِ سال‌های دور از وطن، علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مؤسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا را در واشنگتن، بنیان نهاد و شعبه‌های دیگر آن را در شهرهای مختلف جهان از جمله پاریس، زوریخ و ژنو بازگشایی کرد. به گفته‌ی پریساربیعی – مدیراجرایی موسسه در تهران – فعالیت های موسسه از سال 1384 آغاز شد و تحت نظارت استاد لطفی دورادور مدیریت می‌شد: “تا اینکه در اوایل سال ۸۵ استاد لطفی به ایران آمد و به طور رسمی مسوولیت مستقیم موسسه را بر عهده گرفت و از همان روزهای نخستین ورودش یکسری پروژه های موسیقی را آغاز کرد که تعدادی از آنها حالا به بازار آمده اند و بقیه آنها در حال گذراندن مراحل پایانی هستند.” سیاست فرهنگی این موسسه به وسیله استاد محمدرضا لطفی مدیر هنری و اجرایی، طراحی شده و هدف آن تولید موسیقی هنری از هر نوع بود. به جز آثار ایشان، آوای شیدا تولیدات هنری دیگر هنرمندان را نیز در دستور کار خود داشت.
دامنه‌ی فعالیت‌ها تا زمان حضور:
- انتشار آلبوم‌های صوتی و تصویری
- بازسازی آلبوم‌های قدیمی
- کتاب چهره های گویا ، کتاب مصور تاریخ سازسازان ایران است.
- “کتاب سال شیدا” (مقالات تخصصی موسیقی)
- با همکاری مکتب خانه میرزا عبدالله، زیر نظر محسن حجاریان در حال تربیت گروهی محقق بود.
- در تلاش بود تا نغمات آوانگاری شده موسیقی را در اختیار محصلین مکتب خانه قرار دهد.
آثار منتشر شده:
- 1355- جان جان (چاووش 9)
- 1362- به یاد طاهرزاده (چاووش10)
- 1372 – چهارگاه
- 1372 – به یاد درویش خان
- 1372 – گریه بید
- 1377 – رمز عشق
- 1384 – قافله سالار
- 1384 – پرواز عشق
- 1385 – خموشانه
- 1386 – یادواره استاد نورعلی برومند
- 1386 – همیشه در میان
- 1386 – تنها یک خاطره
- کنسرت کاخ نیاوران ؟
- 1387 – ردیف میرزاعبدالله
- 1387- وطنم ایران
- 1387 – یادواره عارف قزوینی
- 1387- کنسرت گروه بازسازی شیدا ؟
- 1388 – بال در بال
- 1388 – ای عاشقان
- 1388- کنسرت گروه بانوان شیدا
- 1389- بهانه از توست
- 1389 – سایه جان
- 1389 – پاسداشت از شیوه طاهرزاده
- 1390 – هزار مضراب، نم باران
- 1390 – شبروان
- 1391 – هنر گام زمان
- 1391- کنسرت هنر گام زمان
- 1391 – یادواره رضاقلی‌میرزا ظلی
- 1391 – جادوی سکوت
- 1392 – زخمه ساز
- 1392 – کنسرت شهر اصفهان
- 1358- سپیده (چاووش6)
- بازنشر به یاد عارف – چاووش 1 (سال؟)
- پیش از آن یک بار در سال ۱۳۷۲ به ایران آمده و موسسه «آوای شیدا» را راه انداخته بود، یکی، دو سال بعد به دلیل تعطیل شدن موسسه اش به آمریکا بازگشت تا اینکه پنج سال پیش دوباره عزم وطن کرد، در حالی که روزنامه نگاران برای تهیه خبر و مطلب از «بداهه پرداز شیدا»، مسابقه کم نظیری در پیش گرفتند. اقامت دایمی این نوازنده در ایران، بازتاب های متفاوتی در پی داشت به خصوص در قبل و بعد از نخستین کنسرت تکنوازی اش، خیلی مورد بحث و انتقاد همکاران و علاقه مندان و دیگر حاضران عرصه های هنری قرار گرفت. پیش داوری های زیادی شد و لطفی را با چماق لطفی دیروز منکوب کردند. انتظارات بیهوده از لطفی امروز، بالاگرفت. گویا همه فراموش کرده بودند که او نیز همانند هر انسان دیگری… (روزنامه شرق – مگیران)
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .
