شش قرن و شش سال
- مستند – پژوهشی
- موضوع: بازخوانی تصنیفهای عبدالقادر مراغی
- فیلمی از مجتبی میرتهماسب
- و آوازخورشید(بتهون) 1392
- لینک تماشای فیلم در رسانهی هاشور
“شش قرن و شش سال” مستندی است دربارهی گروهی موسیقیدان که در تلاشاند با استناد بر کتب و رسالات کهن و از دل تاریخ و فرهنگ ایران به بازخوانی تصنیفهایی پردازند که منسوب به عبدالقادرمراغی برجستهترین موسیقیدان، نظریه پرداز، نویسنده و شاعر ششصد سال پیش است؛ “…با به روی کارآمدن دولت صفویه بسیاری از هنرمندان و متفکران و اندیشمندان ایرانی کشور را ترک میکنند و بسیاری از آنها به ترکیه فعلی پناهنده میشوند. عبدالقادر مراغی، آهنگساز، نوازنده چیرهدست عود، خطاط، شاعر، مصنف قرن هشتم و نهم قمری و حافظ قرآن نیز چنین سرگذشتی داشته است. او که نزد شاه تیموری مشغول به کار بوده با پسران خود به ترکیه فعلی نزد ترکان عثمانی میرود. او صاحب چهار کتاب با نامهای مقاصد الالحان، جامع الالحان، کنز الالحان، و شرح ادوار است که مهمترین آنها (کنزالالحان) که شامل مجموعه آثار اوست و آوانویسی نیز شده تا به امروز در هیچ کتابخانهای پیدا نشده است…”
- پژوهشگر، کارگردانی و تهیه کننده: مجتبی میرتهماسب
- تدوین: ژیلا ایپکچی
- تصویربرداران: مجتبی میرتهماسب، ارسطو گیوی
- صدابردار: مازیار شیخ محبوبی
- صداگذاری و ترکیب صداها: امیرحسین قاسمی
- باحضور بهترینهای موسیقی:
محمدرضا درویشی (سرپرست)
همایون شجریان(خواننده)
احسان ذبیحیفر (کمانچه آلتو)
آرش شهریاری (چهارتار)
بهزاد میرزایی (دایره)
سامر حبیبی (کمانچه آلتو)
ساناز نخجوانی(قانون)
سیامک جهانگیری (نی)
سیروس جمالی (رباب بم)
علی صمدپور (رباب)
نگار بوبان(عود)
استاد محمدرضا شجریان و…
- آماده سازی نسخه نهایی: مهدی ایروانی
- دستیاران کارگردان: مجید بهرامی، محمد زمانی
- سرمایه گذاران: مجتبی میرتهماسب، محسن صمدبیک
- 1394 – نمایش – نگاهی به سینمای مستقل ایران، سینماتک گرونوبل، فرانسه
- 1394 – نمایش – ششمین جشنواره فیلم های ایرانی لندن، انگلستان ؟
- 1394 – منتخب – جشنواره فیلم های ایرانی سانفرانسیسکو، آمریکا
- 1394 – بهترین فیلم مستند – جشنواره بین المللی باستان شناسی TAC، آمریکا
- 1393 – جایزه ویژه هیات داوران بخش مستند – سی و دومین جشنواره فیلم فجر
- 1393 – جایزه عمر خیام – اولین جشنواره بین المللی فیلم های علمی اهواز
- 1393 – بهترین فیلم، کارگردانی و پژوهش و دیپلم افتخار بهترین صدا – شانزدهمین جشن مستند، خانه سینما
- 1393 – بهترین فیلم شبکه توسعه سینمایی آسیا – اقیانوسیه (نتپک)
- 1392 – منتخب – یازدهمین جشن تصویر سال ؟
- راجع به فیلم (برگرفته از مقالهی”مستندی درباره اهمیتِ عشق” (هنرآنلاین): در بخش پژوهش: مشاهده میشود محمدرضا درویشی، سرپرست گروه – به همراه دو تن از شاگردان و اعضای گروه، ساناز نخجوانی (که دانشجوی کارشناسی ارشد اتنوموزیکولوژی در استامبول است) و سیروس جمالی (نوازنده، پژوهشگر، شاعر اهل تبریز که به زبان ترکی استامبولی مسلط است) به ترکیه سفر میکنند تا نسخههایی از آثار این آهنگساز ایرانی را تهیه کنند. همچنین به تماشای اجراهایی از همین رپرتوار توسط نوازندگان و پژوهشگران ترک مینشینند و طی جلساتی با آنها در مورد این آثار به گفتگو میپردازند.. در جایی از فیلم یکی از پژوهشگران ترک به درویشی میگوید شما دیر آمدهاید، ما عبدالقادر را تمام کردهایم و کنار گذاشتهایم. در حقیقت این پروژه با پایان کار پژوهشگران ترک شروع میشود و تبدیل به تولید چنین پروژه مهمی میشود. همچنین در فیلم مشاهده میشود اجرای آثاری که آشنایی صوتی با آن وجود ندارد چطور گروه را در برخی مواقع با چالش روبهرو میکند و تنها زحمت و عشق آنها انجام چنین پروژهای را امکانپذیر میکند… در بخش تمرین: بیننده با نتیجه چهار سال زحمت و تمرینِ پیگیر اعضای گروه به سرپرستی محمدرضا درویشی و نیز عشق به کار آنها مواجه میشود… در حین تمرین بحث و گفتگو در مورد اجرای برخی از جملهها، کوک و مواردی از این دست بین اعضا شکل میگیرد و گاهی با آنها مصاحبه میشود و نظرشان را بیان میکنند… که برای مخاطب اهل موسیقی برای تحقیق بسیار مفید خواهد بود… اهمیت این مستند سوای انجام چنین پروژهای مهم برای تاریخ موسیقی ایران، به تصویرکشیدن اهمیت “زحمت” است. چیزی که در نسل امروز کمتر به آن پرداخته میشود. در تمامی صحنهها ما شاهد تلاش شبانهروز و عشق آنها در جهت به ثمر رسیدن این پروژه است. پایان این مستند با شروع یک پروژه دیگر به پایان میرسد…
- منابع: هنرآنلاین – هاشور – انجمن مستندسازان سینمای ایران
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .