حسین علیزاده
- حسین محمد علیزاده
- متولد 1 شهریور 1333 (تهران)
- آهنگساز، موسیقیدان، ردیفدان، نوازنده، پژوهشگر
- ساز تخصصی: تار، سهتار (تنبور، شورانگیز، سلانه، دیوان، بربط، رباب)
- نامزد دریافت 3 جایزهی گرمی
- ریاست هنرستان موسیقی اوایل دههی هفتاد
- ابداع مقام “داد و بیداد” (داد ماهور+بیداد همایون)
- نظارت بر ابداع ساز سلانه توسط سیامک افشاری
- وبگاه رسمی
در نوجوانی به خاطر آشنایی با استاد هوشنگ ظریف که در یکی از مدارس تهران به تدریس موسیقی میپرداخت با موسیقی آشنا شد و در همان برخورد اول هوشنگ ظریف متوجه استعداد درخشان او در موسیقی شده بود او را به هنرستان موسیقی معرفی کرد. در هنرستان موسیقی زیر نظر اساتید ظریف و حسین دهلوی به تحصیل پرداخت. سال ۱۳۴۷ در 17 سالگی، عضو ارکستر رودکی شد و با این گروه به عنوان نوازنده همراه شد. برای ادامه تحصیلات به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت. همزمان نیز در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به فراگیری و اجرای موسیقی پرداخت. نزد هوشنگ ظریف، حبیبالله صالحی، محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله دوامی موسیقی آموختهاست. با عضویت در کانون چاووش همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان، آثار جاودانهای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبومهای چاووش اجرا کرد. پس از تعطیلی و توقف موسسه چاووش، در سالهای آغازین دههی شصت برای ادامه تحصیل موسیقی به دانشگاه آزاد برلین رفت.
استاد علیزاده از سالهای ابتدایی دهه پنجاه به تدریس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پرداخت و همزمان در شکلدهی گروه مرکز حفظ واشاعه، شیدا، عارف و گروه سازهای ملی همراه شد و حضور در برنامههای موسیقی جشن و هنر شیراز را دنبال میکرد. در این سالها علیزاده با ساخت و اجرای قطعاتی چون سواران دشت امید و حصار فرمی تازه را به موسیقی ایرانی اضافه کرد که نبوغ وی دراین زمینه را نشان داد. از اواخر دهه ۷۰ تا سال ۱۳۸۴ در قالب گروهی چهار نفره همراه ا محمدرضا شجریان، کیهان کلهر و همایون شجریان، به برگزاری کنسرت و اجرای برنامه در کشورهای مختلف مشغول بود.
سالشمار اجراها و آلبومها:
- 1354 – اجرای دستگاه ماهور (جشن هنر شیراز)
- 1355- کنسرت نوا (جشن هنر شیراز – خواننده: پریسا)
- 1356 – حصار
- 1356 – سواران دشت امید
- 1360 – سرودهای آذربایجان
- 1361 – ماهور – تکنوازی با تار
- 1362 – سهگاه – تکنوازی با تار
- 1362 – نوروز – همراه حسن کسایی؟
- 1362 – نینوا
- 1367 – ترکمن – تکنوازی ابداعی با سهتار
- 1367 – راز و نیاز – با گروه عارف
- 1367 – شورانگیز
- 1368 – نوربانگ مهر
- 1369 – نوروز (اجرا و ضبط – رادیو کلن آلمان)
- 1372 – پایکوبی – تکنوازی ابداعی با سهتار
- 1372 – صبحگاهی
- 1372 – همنوایی – با همکاری ارشدطهماسبی و داریوش رزگری
- 1372- کنسرت نوا – دونوازی تار و تنبک مجید خلج (ن: ماهور)
- 1372- کنسرت همایون (ن: ماهور)
- 1373 – پریا و قصهی دخترای ننه دریا
- 1376 – راز نو (با گروه هماویان) – ن: ماهور
- 1377 – ساز نو (با افسانه رسایی) ن: بوداموزیک (فرانسه)
- 1377- از اعصر (موسیقی مستند میراث کهن و فیلم زشت و زیبا)
- 1377- کنسرت 1999 مادران زمین (گروه همنوایان با پروین نمازی، افسانه جهانگیری، هما نیکنام) – سالروز جهانی روز زن.
- 1378 – از اعصار
- 1380 – چهارگاه، بیات ترک (و حسین عمومی، محمد قویحلم)
- 1380 – زمستان است (از اجرای زنده کالیفرنیا 1379)
- 1380 – هجرانی
- 1381 – بی تو بسر نمیشود
- 1381 – سلانه
- 1382 – به تماشای آبهای سپید (با جیوان گاسپاریان) ن: هرمس
- 1382- پرندهها (با هما نیکنام)
- 1383 – فریاد
- 1384- بداههنوازی در راستپنچگاه (ن: ماهور)
- 1386 – ساز خاموش
- 1386 – سرود گل
- 1386 – سرود مهر
- 1387 – آن و آن (دونوازی سهتار و تنبک پژمان حدادی) ن: هرمس
- 1387- کنسرت ارکستر زهی اوکراین (اجرای عصیان، نینوا، ترکمن)
- 1388 – ماه و مه (تکنوازی ساز شورانگیز) ن:هرمس
- 1388 – من اگر پرنده بودم (با گروه همآوایان و راحله برزگری) ن: کالیفورنیا
- 1388 – نوای نور (دونوازی شورانگیز و تنبک مجید خلج) – اجرای کنسرت بروکسل 2007 – ن: آوای خورشید و باموزیک اروپا؟
- 1388- در آن سوی… (برای فیلم مستند همه مادران من)
- 1392 – باده تویی (کنسرت با گروه همآوایان) ن: نغمه حصار
- 1392 – سربداران (نوازنده) – فرهاد فخرالدینی – استودیو صبا
- 1394 – عشقیم گل – با گروه همآوایان
- 1396 – غمنومه فریدون – نویسنده و کارگردان: پیمان قدیمی
موسیقی فیلم:
- 1367- چوپان کویر – حسین محجوب
- 1370 – دلشدگان – علی حاتمی
- 1374 – گبه – محسن مخملباف (سیمرغ بهترین موسیقی)
- 1375 – ابر و آفتاب – محمود کلاری
- 1376 – مدرسهای که باد برد – محسن مخملباف
- 1377 – ایران سرای من است – پرویز کیمیاوی
- 1377 – زشت و زیبا – احمدرضا معتمدی (سیمرغ بهترین موسیقی)
- 1378 – دختران خورشید – مریم شهریار
- 1378 – عشق طاهر (نوازنده) – محمدعلی نجفی
- 1380- زمستان است – رفیع پینتر
- 1381 – ابجد – ابوالفضل جلیلی
- 1383 – لاکپشتها پرواز میکنند – بهمن قبادی
- 1384 – قلمرو بهشت (2006) –ریدلی اسکات
- 1385 – زیرتیغ (مجموعه تلویزیونی) – محمدرضا هنرمند
- 1386 – نیوه مانگ – بهمن قبادی (ایران، اتریش، فرانسه)
- 1387 – آواز گنجشکها – مجید مجیدی (سیمرغ بهترین موسیقی)
- 1388 – همه مادران من – ابراهیم سعیدی، زهاوی سنجاوی
- 1390 – ملکه – محمدعلیباشهآهنگر (سیمرغ بهترین موسیقی)
- 1391 – آسمان زرد کم عمق – بهرام توکلی
- 1391 – در چشم باد (مجموعه تلویزیونی) – مسعود جعفری جوزانی
- 1398 – آتابای – نیکی کریمی
کتابهای نشر ماهور:
- 1384- بوسههای باران (تصنیفهای حسین علیزاده)
- 1375- ده قطعه برای تار4،3،2،1
- 1379 – دستور تار و سهتار دورهی متوسطه
- 1382- دستور سهتار دورهی متوسطه
- 1384 – ترجمه “آشنایی با سازهای ارکستر سمفونیک” – نویسنده: یهودی منوهین
- 1385- دستور سهتار دورهی ابتدایی
- 1385- ردیف مقدماتی تار و سهتار(کتاب سوم هنرستان)
- 1386 – آموزش سهتار (دوره مقدماتی/ اول و دوم هنرستان)
- 1398 – نینوا (برای نی و ارکستر زهی) – ن: تار و پود
- 1374 – سیمرغ بلورین بهترین موسیقی – فیلم: گبه
- 1377- سیمرغ بلورین بهترین موسیقی – فیلم: زشت و زیبا
- 1382- نامزدی گرمی 2003- بی تو به سر نمیشود.
- 1384 – نامزدی گرمی 2005 – آلبوم فریاد
- 1385 – نامزد جایزه گرمی (2007) برای “به تماشای آبهای سپید” همراه با گاسپاریان
- 1387- سیمرغ بلورین بهترین موسیقی – فیلم: آواز گنجشکها
- 1390 – سیمرغ بلورین بهترین موسیقی – فیلم: ملکه
- 1392 – بهترین موسیقی متن (آسمان زرد کم عمق) جشن انجمن منتقدان سینمای ایران
- 1393 – از دریافت نشان “شوالیه هنر و ادب فرانسه” انصراف داد و نوشت “خود را بینیاز از دریافت هر نشانی میداند”
- 1396 – دریافت جایزهی دو سالانهی موسیقی جهانی آسیا، از طرف مرکز موسیقی جهان در کره جنوبی- (26 می ۲۰۱۷) – این جایزه به هنرمندانی که باعث ارتباط کشورشان با دیگر نقاط جهان، بهویژه کشورهای آسیایی شدهاند، اهداء میشود.
- حسین علیزاده: “شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همانطور که نزد مردم است، نزد مسئولان – که باید خدمتگزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند – میبود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید میشود. اما من ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود. در آخر ضمن تبریک به تمام بزرگان ایران و جهان که نشان با ارزش شوالیه را دریافت کردهاند، خود را بینیاز از دریافت هر نشانی دانسته، همچنان اندر خم کوی دوست و به شوق عشق تا آخر عمر خواهم ایستاد. با سپاس از تمام مردم هنردوست ایران و جهان.” (ایسنا)
- ساخت کنسرتوی نی و ارکستر با عنوان نینوا در سالهای ابتدایی دهه شصت نام علیزاده را بیش از گذشته بر زبان ها جاری ساخت. این قطعه که با نی جمشیدعندلیبی به عنوان تکنواز نی اجرا شد، از جمله شاخص ترین قطعات تاریخ موسیقی ایران به شمار می رود که علیزاده آن را با الهام از تحولات سالهای ابتدایی دهه شصت تصنیف کرد. (همشهری)
- منابع: مستقل آنلاین – مگیران – همشهری آنلاین – ایسنا
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .