خلوت گزیده
رده: کلاسیک ایرانی
“خلوت گزیده” آلبومی است که از دو اجرای مجزای موسیقی در دو زمان، مکان و حتی دو دستگاه متفاوت، حاصل شد است روی الف کاست، شامل اشعاری از حافظ و عارف قزوینی است که در “دستگاه شور” در سال 1359 توسط “گروه اساتید” اجرا و به همت ایرج حقیقی صدابرداری شده است. روی ب کاست، شامل تکنوازی تنبک و آوازِ استاد ناصر فرهنگ فر با ریتمهای ترکیبی و زورخانه ای بسیار زیبا و نیز دو نوازی تنبک و سنتور استاد مشکاتیان است که در سال 1362 در کنسرت انجمن فرهنگی ایران و ژاپن اجرا شده است. این آلبوم بعدها همراه با آلبوم دیگری با نام “انتظار دل”، در یک آلبوم با نام “انتظار دل/خلوت گزیده” منتشر شده است.
- آهنگساز: فرامرز پایور (سرپرست گروه)
- خواننده: محمدرضا شجریان
- ترانه سرا: حافظ، سنایی غزنوی، عارف قزوینی
- نوازندگان (گروه اساتید):
جلیل شهناز (تار)
فرامرز پایور (سنتور)
علی اصغر بهاری (کمانچه)
محمد اسماعیلی (تنبک)
محمد موسوی (نی)
- هنرمندان بخش دوم آلبوم:
ناصر فرهنگفر (تنبک و آواز)
پرویز مشکاتیان (سنتور)
از روی کاست خلوت گزیده (داخل پرانتز: تفکیک در بازنشرهای بعدی)
- روی الف: دستگاه شور – اجرا 1359 (گروه اساتید)
- تصنیف مزرع سبز فلک – فرامرز پایور – حافظ
(تکنوازی سنتور )
(قطعه ضربی سنتور و تنبک) - چهار مضراب – سنتور پایور، تنبک اسماعیلی
- آواز همراه سنتور و نی
(آواز و سنتور – در آمد، عاشق کش، سلمک)
(آواز و نی) - تصنیف ای امان – کلام و آهنگ از عارف قزوینی
(رنگ شور)
- روی ب: دستگاه همایون – کنسرت در انجمن فرهنگی ایران و ژاپن – 1362
- تکنوازی تنبک: ناصر فرهنگ فر (ریتمهای ترکیبی – ریتم زورخانه)
- کنسرت سنتور و تنبک: پرویز مشکاتیان، ناصر فرهنگ فر
- به قلم استاد محمدرضا شجریان در جلد کاست آلبوم: “شنونده ی ارجمند – میان آواهای برآمده از دست و تلنگر تمبک نوازی با جان و روان مردمان ایران زمین، پیوندهای ناشناخته ای هست که تا شناخته نگردد، ارزش این ساز و نوازندگانش بر همگان روشن نمیشود زیرا در ایران امروز تا ایران بزرگ، از مردمان کوچ کننده و روستاها تا شهرهای بزرگ، با کار بردن ضربه ها و برآوردن آواهای دلخواه از پشت تشت و لگن و بادبه تا هر در و تخته ای که میتواند برآوردگار آرائی شود، شادی دلخواهی میگیرند که سرمایه پایکوبی های دلپذیر میگردد. پیامهایی که اینگونه آواها به گوش جان و روان مردمان سراسر سرزمینهای ایرانی می رسانند را در نمونه های چشمگیر این ساز، مانند ضرب زورخانه ها به خوبی میتوان یافت و شاید بتوان پذیرفت که در سراسر ایران دلی نباشد که از آوای ضرب و نوای مرشدان زورخانه تکانی نخورد مگر آنکه ایرانی نباشد. بسا جاهایی چون سنگچال مازندران ساعتها با کف دست به پشت سینی های مسی ضرب میزنند و کانون عروسی ها و جشنها را گرم میدارند. وارسی و شناسایی رازهای نهادی این کار و ارزشهای نواگری آنها در این پیام کوتاه نمیگنجد، چون هر چه بیشتر کندوکار شود رازهای گوناگونی از سامان و بستگیهای صداها در موسیقی ایران بر پرده شناخت نقش می زند که پایانی ندارد، بدین رو با ناچاری به کوتاهی سخن، در پشتوانه تنبک نوازی و مرد راه آن میتوان گفت که این دسته از نوازندگان ایرانی، پژوهندگان و شناساگرانی هستند که بفرمان نهاد پاک خود در پیوند یافتن با نهادهای همگانی، کوشیده اند و با آزمایشهای بیشمار و پیوسته، در برآوردن و شناختن صداهای دلپذیر و بی پایان، به هر دسته از آن ضربه ها و تلنگرها و…، سامان و بستگیهایی داده اند که در گذرگاه نوای مینوی ایران زمین جایی بس سزاوار و ستودنی یافته است و رویهم از کارنامه رنجهای شبانه روزی خود، دفترهایی برآورده اند که در همنواینهای گروهی، زنگ راهنمای راستینی بگوش جان نوازندگان میزند – خلوتگزیده ی این هنر (ناصر فرهنگفر) یکی از رنجدیدگان پرکار و مستودنی این گروه است که میان او و هنرمندان و دوستداران هنر ایران‌زمین پیوند و مهر و دوستی بی ریا و دیرینه ای در کار است. به امید همدلیها و هماهنگیهای جاویدان هنری – خاک پای مردم ایران محمدرضا شجریان.”
منابع فیزیکی: جلد آلبوم
پژوهشگر: مرضیه منصوری
