ناصر برزی

استاد ناصر برزیی، از چهارده سالگی با شنیدن صدای تمبک استاد “ناصر فرهنگ فر” به این ساز علاقمند شد و با وجود کمبود امکانات در آن دوره، شروع به فراگیری این هنر، به صورت خودآموز کرد. در سال ۱۳۷۳ به تهران آمد و با راه‌اندازی یک کارگاه تارسازی در غرب تهران به همراه برادرش شروع به ساخت تار نموه و همزمان برای شناخت بیشتر این ساز نواختن تار نزد اساتید “رضا موسوی زاده” و “داریوش پیرنیاکان” را آغاز کرد.

در بهمن ۱۳۸۱ از برادرش، به علت تفاوت در شیوه تارسازی و ارتقا این هنر و صنعت، مستقل شد که این امر باعث پیشرفت هنر تارسازی وی گردید. علاقه ایشان به سبک نوازنگی تار اساتید بزرگی چون جلیل شهناز و لطف‌اله‌ مجد، وی را مشتاق به ساخت سازهایی در سبک صدادهی ساز این بزرگواران نمود؛ در این راستا از استاد میرجلالی درس‌های فراوان گرفت؛ با بازگشت استاد لطفی و تشکیل جلسات سازسازی در مکتب خانه میرزا عبدالله، از محضرشان بهره جست و از اساتیدی همچون محمود فرهمند، یوسف پوریا و رامین جزایری بهره‌ برد.