خانه › آوانگار › کلاسیک ایران › آلبوم
جام تهی
- دستگاه ماهور – آواز دشتی
- ساز و آواز – تکنوازی – بی کلام
- ناشر: آوای خورشید و راویان هنر شرق – 1384
- خرید قانونی از درگاه بیپ تونز
پر کن پیاله را… کاین آب آتشین…
دیریست ره به حال خرابم نمی برد…
آلبوم جام تهی با صدای استاد شجریان و تنظیم فریدون شهبازیان در بهار 1384 منتشر شد. این آلبوم از چهار قطعه تشکیل شده است. دو اثر آوازی دارد (پر کن پیاله را و در کوچه سار شب) که اولین بار در دهه پنجاه تولید و ضبط شده بود؛ پر کن پیاله را با شعری از فریدون مشیری و تکنوازی ویولن حبیب اله بدیعی همراه است و تصنیف در کوچه سار شب با شعری از هوشنگ ابتهاج و بر مبنای اثری از محمدرضا لطفی ساخته شده است.
استاد شهبازیان در توضیحات چاپ شده روی جلد آلبوم، اینطور نوشته است؛ ” آثاری که در این مجموعه می شنوید یادگار دوران جوانی هنرمندانی است که که جز شادروانان ابوالحسن صبا و حبیب اله بدیعی و فریدون مشیری که از جهان ما رفته اند، همگی به فعالیت هنری مشغول هستند. ” (اما افسوس که اکنون در سالهای بعد از انتشار این آلبوم استاد شجریان و استاد لطفی را نیز از دست دادیم)
استاد شهبازیان در جلد آلبوم اینطور ادامه داده است: (راپسودی برای سنتور و ارکستر) و (راپسودی برای تار و ارکستر) یادگار دهه چهل یعنی سالهای دانشجویی من در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. راپسودی برای سنتور و ارکستر بر روی چهارمضرابِ ماهورِ شادوران ابوالحسن صبا موسیقیدان برجسته و طلایه دار موسیقی ملی ایران نوشته شده و سالها بعد فرامرز پایور نوازنده برجسته سنتور که خود از شاگردان محضر ابوالحسن صبا بودند به همراه این ارکستر این اثر را اجرا کردند. راپسودی برای تار و ارکستر حاصل اجرای نوازنده و آهنگساز برجسته و نوآور حسین علیزاده است. این اثر بر روی ملودی قدیمی برای ارکستر نوشته شده و به اجرا درآمده است. “
تصویرسازی جلد آلبوم جام تهی با استفاده از دستنوشته های فریدون مشیری طراحی شده و عکس هایی از چهره هنرمندان حاضر در آلبوم، این طراحی زیبا و خلاقانه را کامل کرده است.
- تنظیم و آهنگسازی: فریدون شهبازیان
- خواننده: محمدرضا شجریان
- ترانه سرایان: فریدون مشیری و هوشنگ ابتهاج (سایه)
- نوازندگان:
حسین علیزاده (تار)
حبیب اله بدیعی (ویلون)
فرامرز پایور (سنتور)
و نوازندگان گروه ارکستر ملی ایران
- گوینده قطعه پر کن پیاله را: آذر پژوهش
- طراحی جلد آلبوم: بهراد جوانبخت
- عکس: فخرالدین فخرالدینی، ماهور موساییان، علی بوستان
- مجری طرح: مرکز موسیقی بتهوون
از روی نسخه کاست (اضافه شده در نسخه ی cd )
- روی الف؛
جام تهی (پر کن پیاله را) – ماهور (ترانه: فریدون مشیری)
- روی ب؛
راپسودی برای سنتور و ارکستر – ماهور (بر مبنای آهنگ ابوالحسن صبا)
راپسودی برای تار و ارکستر – ماهور (بر مبنای ملودی قدیمی)
در کوچه سار شب – دشتی (بر مبنای آهنگ محمدرضا لطفی – ترانه: ه.ا.سایه)
- مراسم امضای پوستر و آلبوم «جام تهی» عصر روز گذشته، پنجشنبه پنجم اردیبهشت 1398 در «کارفه» برگزار شد. این مراسم برای کمک به سیل زدگان فروردین امسال برپا شد و تمام عواید آن به سیل زدگان اختصاص داده می شود. در این مراسم دو چهره شناخته شده عرصه موسیقی ایران یعنی فریدون شهبازیان خالق اثر «جام تهی» و حسین علیزاده حضور داشتند و به امضای آلبوم و پوستر «جام تهی» پرداختند… شهبازیان، آهنگساز و رهبر ارکستر ملی در این مراسم در گفتگو با خبرنگاران گفت: من این اثر را در اوایل دهه پنجاه خورشیدی ضبط کردم و اثری که اکنون در اختیار مخاطبان هست، حاصل همان ضبطی است که در اوایل دهه پنجاه انجام شده است. (خبرگزاری تسنیم)
- سالها پیش این قطعات را از رادیو شنیده‌ایم و هنوز هم گوش‌نواز و خواستنی هستند. برای اینكه مجموعه عوامل در بهترین شرایط، این مانایی را تضمین كرده است. ملودیهای ناب، تنظیمهای باحوصله و دقت، اجراهای تمرین‌شده و زنده (نوازندگان همه در كنار هم، نه جدا جدا در استودیو). شعر نغز و خوش، صدای پخته و اجرای با حضور و حس‌ّ، و… تك‌نوازان ماهری كه جای خالی اكثر آنها، موسیقی امروز را در تنگنا گذاشته است. از جمله، زنده‌یاد حبیب‌ا… بدیعی در قطعه «پركن پیاله را»؛ فرامرز پایور در قطعه «راپسودی برای سنتور و اركستر»، و حسین علیزاده در قطعه «راپسودی برای تار و اركستر». اكثر این آثار بر مبنای ملودیهای قدیمی نوشته شده‌اند؛ و این ملودیها در آن زمان ـ یعنی سالهای اواخر دهه ۱۳۴۰ و اوایل ۱۳۵۰ ـ با اجراهای فراوان و بی‌كیفیت، هنوز از حس و تأثیر نیفتاده بودند. تنظیم زیبای فریدون شهبازیان كه در آن سالها بسی نوآورانه بود، در سالهای بعد، محل تقلید و الگوبرداری تنظیم‌كنندگان دیگری شد كه تحت تأثیر زیبایی و سادگی عمیق آن قرار گرفته بودند… (ویستا)
- منابع: جلد کاست و cd – ویستا – تسنیم
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .
