این آلبوم حاصل ضبط زنده‌ی کنسرت محمدرضا لطفی و محمد قوی‌حلم در آوریل سال ۱۹۹۴ در کپنهاگ است. استاد لطفی در دفترچه‌ی آلبوم نوشته است: “…روز قبل در وین اجرا داشتیم… به دلیل اشتباه در تایم بلیط درست پنج دقیقه مانده به زمان اجرا رسیدیم. میکروفن‌ها آماده بود و ما در زمان کمتر از ده دقیقه آزمایش‌های لازم را کردیم و مردم وارد شدند… نمی‌دانستم که چه چیز اجرا کنم. هنگامی که روی صحنه نشستم غم عجیبی سراسر وجودم را گرفت. از خودم پرسیدم اینجا کجاست و چرا ما به این روز افتاده‌ایم که باید با این مرارت و سختی به معرفی این موسیقی بپردازیم…؟ چشمان منتظر شنوندگان جوان و تعهد به معرفی فرهنگ کشورم و عشق آنها به این هنر مظلوم باعث شد که من دشتی بنوازم. دیوان حافظ را گشودم و غزلی آمد که آن را نیز خواندم. این داستان نشان می‌دهد که چه عواملی در بداهه نوازی تاثیر دارند. تأثیرات برونی و درونی، هر دو به هم می‌آمیزند و نتیجه‌ی آن اثری است که از خودآگاه برنخاسته است… “