- متولد 1283 تهران – 1359
- موسیقیدان، ردیفشناس، نوازنده، مدرس
- سازتخصصی: تار
- موسس مجمع موسیقی باربد 1305
اسماعیل مهرتاش
علاقهی خانواده او به هنر و به ویژه موسیقی موجب شد ازهمان دوران كودكی به نوازندگی علاقمند شود. به دلیل نبود مركز آكادمیك موسیقی برای ادامه كسب علم در مدرسه دارالفنون كه شناخته شده ترین محل برای تحصیل در آن زمان بود مشغول به تحصیل شد. علاقه وافر وی به موسیقی و به ویژه تار، سبب شد تا در مکتب درویشخان نوازندگی تار را بیاموزد و توانست چنان مهارتی کسب کند که بزودی در زمره نوازندگان چیره دست زمان خود قرارگرفت. مدتی نزد “داوود شیرازی” و درمرحله بعد درمحضر علینقی وزیری به یادگیری موسیقی ادامه داد و به قول معروف مشق موسیقی را ازبر شد و همزمان باشیوه نت نویسی و آهنگسازی موسیقی ایران آشنایی پیدا کرد. در تدوین تصانیف موسیقی یا بهره گیری از اشعار كلاسیك به پیشرفت قابل توجه ای دست یافت كه موجب شد وی به صورت تخصصی در این فرم موسیقی فعالیت كند.
- شاگردان پرآوازه:
عبدوالوهاب شهیدی، فریدون اسماعیلی
محمدمنتشری، شاپوررحیمی
محمدرضاشجریان، برادران وفایی و…
از جمله فعالیت های مهم استاد مهرتاش در دوران زندگی هنریاش برگزاری كلاسهاس تعلیم تار به شیوههای اجرایی مختلف بود كه سبب بهرهگیری نسلهای جوان موسیقی آن زمان از این هنر شد. ضبط صفحههای موسیقی یكی دیگر از فعالیت های هنری این استاد به شمار میرفت كه طی آن چند مجموعه صوتی در كشورهای عراق و مصر ضبط كرد كه به عنوان آرشیو موسیقی ایرانی بعدها مورد استفاده نسلهای بعدی قرار گرفت. یافتن منابع معتبر این آثار در دستور کار پژوهشی چهلگوشه است.
- 1390 – آلبوم “ردیف آوازی استاد مهرتاش” – ن:ماهور
- 1389 – آلبوم “چهارشنبه سوری(ترانههای نوروزی تهران قدیم) – با همراهی محمد منتشری – ن:آوای باربد – زمان ضبط: زمستان 1386 (موجود نیست!)
- 1392 – آلبوم پنج تصنیف از اسماعیل مهرتاش – ن: ماهور
- و…
- مهرتاش در 1305 خورشیدی، جامعهى باربد را تأسیس کرد و خود در آنجا تار مىنواخت و تصنیف مىساخت و البته درس آواز و ردیف موسیقی هم میداد. او با خوانندگانى مانند ملوک ضرابى و ادیب خوانسارى همکارى داشت و از قطعات موزونى که اجرا کرده «اپرت لیلى و مجنون» و «خسرو و شیرین» مشهور است. (همشهری)
- نکته دیگری که مهرتاش در آن زمینه نوآوری کرده بود این است که به خوبی دریافته بود در امر اجرای آواز فقط صدا و خوب خواندن ملاک نیست و صدا و فیزیک خواننده باید به نوعی دارای مهارت بازیگری و فن بیان هم باشد. و از هنرجویان آوازی خود در اجراهای صحنهای تئاتر، نیز استفاده میکرد و شاگردانی چون شهیدی، وفایی، منتشری، شجریان، شفیعی در این تئاترها به صورت کاملا عملی و حرفهای به اندوختههای آوازی خود میافزودند. (تسنیم)
- وى در زمینه نمایشنامه نیز فعالیت داشت و نمایشنامههایى تا قبل از ایجاد کلوپ و جامعه باربد در منازل اجرا مىکرد، از جمله: «بچه سه قلو»؛ «دو ارباب و دو نوکر»؛ «ابهت الممالک»؛ «انوشیروان عادل»؛ «دکتر ریاضىدان». (همشهری)
- منابع: خبرگزاری ایرنا – همشهریآنلاین – خبرگزاری تسنیم
. . . . . . . . . . ما را در تکمیل مقالات یاری کنید . . . . . . . . . .