محمدرضاشجریان

  • متولد اول مهرماه 1319 مشهد
  • درگذشت: 17 مهرماه 1399 (آرامگاه فردوسی)
  • نام مستعار: سیاوش بیدکانی (تا سال 1350)
  • موسیقیدان، ردیف‌شناس، نوازنده، مدرس
  • خسرو آواز ایران، خوشنویس، قاری، باغبان
  • مُبدعِ ساز: دل و دل، صراحی، شه‌آشوب، تندر، ساغر و…
  • ساز تخصصی: سنتور
  • تاسیس شرکت دل‌آواز 1356
  • مشاغل دیگر در: آموزش و پرورش، منابع طبیعی

پدر از قاریان و مدرسان معروف مشهد بود، آواز می‌دانست اما تمایل نداشت فرزندش آواز بخواند! محمدرضای کوچک به عنوان بهترین شاگرد پدر به خاطر صوت زیبای‌اش در اکثر جلسات قرآنی شرکت می‌کرد و چشم و چراغ محافل بود. مادر اما همراه بود و یکی از دوستان پدر هم که آواز می‌دانست به او تعلیم می‌داد. آقای “جوان” معلم او در دبیرستان بود که موسیقی درس میداد و حتی زمانی که دانشسرا می‌رفت نیز دور از چشم پدر از آموزش ایشان بهره‌مند می‌شد. در دوره‌ی دانش‌سرا در روستایی خارج از شهر و تنها زندگی میکرد تا اینکه دوست‌ش یک سنتور – برای او برد و او شب‌ها در تنهایی ساعت‌‌ها مشق سنتور می‌کرد. وقتی به شهر باز میگشت هم دور از چشم پدر (ساز در خانه ممنوع بود) از هر فرصت برای نواختن استفاده می‌کرد تا اینکه موفق شد ساز را یواشکی به خانه ببرد. حوله‌ای روی سنتور می‌کشید تا پدر متوجه نشود، احترام حفظ شود و اسباب ناراحتی پیش نیاید. و اما ادامه‌ی مسیر به شکل حرفه‌ای:

  • 1340- تمرین‌های‌اش را همچنان با شنیدن برنامه‌های رادیو، بخصوص برنامه‌ی گل‌ها پیش می‌بُرد که با جلال اخباری(سنتورنواز در رادیو خراسان) آشنا شد و آموختن نت و فراگیری سنتور را نزد او آغاز نمود و همزمان سنتورسازی را نیز شروع کرد.
  • 1346 – برای تدریس از مدارس مشهد به مدارس تهران منتقل شد و این آغاز فعالیت در رادیو ملی بود؛ با ضبط قطعه‌ای همراه با سیروس حدادی(فلوت) نزد زنده‌یاد داوودپیرنیا رفت (مسئول وقت برنامه‌ی گل‌ها) که این دیدار به ضبط اولین قطعه‌ی رادیوییِ او در آواز افشاری همراه با رضاورزنده انجامید: برگ سبز 216 – از این سال تا سال 1350 در رادیو با نام مستعار “سیاوش بیدکانی” حضور داشت. این سفر به تهران سبب آشنایی و ارتباط با استادان زمان گردید، بزرگانی نظیر: اسماعیل مهرتاش، احمد عبادی و…
  • 1347 – انتقال از آموزش پرورش به وزارت منابع طبیعی – راه یابی به کلاس خط استاد میرخانی که در کمانچه نوازی نیز سرآمد بود.
  • 1350 – آشنایی با استاد فرامرز پایور و مشق سنتور و آموزش ردیف آوازی صبا نزد ایشان.
  • 1351- شروع برنامه گلهای تازه توسط هوشنگ ابتهاج و آغاز همکاری – همزمان فراگیری ردیف آوازی و تصانیف قدیمی نزد استاد دوامی.
  • 1352- آشنایی با استاد نورعلی برومند و فراگیری شیوه آوازی استاد طاهرزاده نزد ایشان در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی که موجب آشنایی وی با دیگر هنرجویان مرکز شد: محمدرضالطفی، ناصر فرهنگ‌فر، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و…
  • 1353- سفر برای کنسرت‌ها به هند، پاکستان، افغانستان با استاد احمد عبادی.
  • 1354 – مأموریت رادیو تلویزیونی برای کنسرت‌های فروردین ماه در ایالات مختلف آمریکا – انتقال از وزارت منابع طبیعی (به عنوان مامور خدمت) به رادیو – قطع ارتباط با مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی – ادامه‌ی درس آواز در منزل استاد برومند.

. . . . . . . . . .    ما را در تکمیل مقالات یاری کنید    . . . . . . . . . .

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

فهرست